عباس ذوالقدری

عباس ذوالقدری
سایت قبلی 2baleparvaz.ir
کانال تلگرامی قبلی menbardigital@

امام صادق علیه السلام فرمود: مَنْ تَعَلَّمَ الْعِلْمَ وَ عَمِلَ بِهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ دُعِیَ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ عَظِیماً فَقِیلَ تَعَلَّمَ لِلَّهِ وَ عَمِلَ لِلَّهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ (الکافی، ج‏1، ص: 36) یعنی: هر که براى خدا علم را بیاموزد و به آن عمل کند و به دیگران بیاموزد در ملکوت آسمانها عظیمش خوانند و گویند: آموخت براى خدا، عمل کرد براى خدا، تعلیم داد براى خدا.

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْیَبْدَأْ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ وَ لْیَکُنْ تَأْدِیبُهُ بِسِیرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِیبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ (نهج البلاغه، حکمت 73)
یعنی: کسی که خود را رهبر و امام مردم قرار داد باید قبل از تعلیم دیگران به تعلیم خود پردازد و پیش از آنکه به زبان تربیت کند، به عمل تعلیم دهد. و آن که خود را تعلیم دهد و ادب کند، به تعلیم و تکریم سزاواراتر است از آن که دیگری را تعلیم دهد و ادب آموزد.

جامعه‌ای که رسول خدا بنیان نهاده بود کارش به جایی رسید که سر فرزندان رسول خدا را بر نیزه کرد و در شهرها گرداند. چه شد که سرنوشت انقلاب پیامبر به گودال قتلگاه کشیده شد؟


آیت الله خامنه ای:

آیه این است که می‌فرماید: «فَخَلَفَ مِن بَعدِهِم خَلفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَواتِ ۖ فَسَوفَ یَلقَونَ غَیًّا» (سوره مریم آیه 59) دو عامل، عامل اصلی این گمراهی و انحراف عمومی است: 

یکی دور شدن از ذکر خدا که مظهر آن نماز است. فراموش کردن خدا و معنویت؛ حساب معنویت را از زندگی جدا کردن و توجه و ذکر و دعا و توسل و طلب از خدای متعال و توکل به خدا و محاسبات خدایی را از زندگی کنار گذاشتن. 

دوم «و اتبعوا الشهوات»؛ دنبال شهوترانی ها رفتن؛ دنبال هوسها رفتن و در یک جمله: دنیاطلبی. به فکر جمع‌آوری ثروت، جمع‌آوری مال و التذاذ به شهوات دنیا افتادن. اینها را اصل دانستن و آرمانها را فراموش کردن. این، درد اساسی و بزرگ است. ما هم ممکن است به این درد دچار شویم. 

اگر در جامعه اسلامی، آن حالت آرمانخواهی از بین برود یا ضعیف شود؛ هر کس به فکر این باشد که کلاهش را از معرکه در ببرد و از دیگران در دنیا عقب نیفتد؛ این‌که «دیگری جمع کرده است، ما هم برویم جمع کنیم و خلاصه خود و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجیح دهیم»، معلوم است که به این درد دچار خواهیم شد.

 امام على علیه  السلام:

صَومُ شَعبانَ یَذهَبُ بِوَسواسِ الصَّدرِ وَ بَلابِلِ القَلبِ

 روزه ماه شعبان، وسواس را از سینه، و پریشانى را از قلب مى‌برد.

 خصال، شیخ صدوق، ص۶۱۲


امام صادق علیه السلام:

در آسمان دریایی است که آن را دریای برکات گویند و بر لب آن دریا درختی است که آن را درخت تحیّات نامند. بر آن درخت آشیانه ی مرغی است به نام مرغ صلوات و وقتی مؤمنی در ماه شعبان برسیّد پیغمبران (ص) صلوات فرستد، خدا آن مرغ را امر نماید تا در آن دریا غوطه خورد و پرهای خود را بفشارد و هر قطره ای که از پرهای آن مرغ بریزد ملکی خلق نماید و جمیع آن فرشتگان به تقدیس و تحمید و مدح و ثنای پروردگار مشغول گردند و ثواب آنها در دیوان اعمال صلوات فرستنده ثبت گردد.


وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۴۹۲

کمال الانقطاع

در طلیعه ماه شعبان هستیم. افقی که برای ما ترسیم شده تا در انتهای این ماه به آن نائل شویم در مناجات شعبانیه است. و نقطه اوج انسان در قرب الی الله.

این نقطه اوج انسان در تقرب الی الله در فرازی از این مناجات آمده است که باید از صمیم قلب و با همه همت خود آن را طلب کنیم و البته اگر لازم شد هزینه‌اش را هم بپردازیم. هزینه آن دل کندن از همه تعلقات دنیاست و نتیجه آن رسیدن به مقامی مافوق تصور.


آن فراز این است:

إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ


معبودا، مرا به کمالِ گسستن از همه چیز و پیوستن به خودت رسان و دیده‌ قلبمان را با فروغی که بدان تو را مشاهده کنند روشن فرما، تا دیده دل ما حجابهای نورانی را بر درَد و به کانِ عظمت و جلال رسد و جان های ما به مقام والای قدس تو بپیوندد.‌


اعمال شترک ماه شعبان

دعایی که آیة الله خامنه‌ای در بیانات ۱۹بهمن اشاره کردند، سفارش آیة الله کشمیری هم هست که فرمودند: هر وقت به بن‌بست رسیدی این دعا را بخوان!

منبع دعا: قصص الانبیا، راوندی، ج۲، ص۲۹۳



باغ فردوس تو را نیست دلم تنگ، ولی

بی نگاه و نظر  پاک تو زیبا چه کنم؟

از کرامات مرحوم قاضی

تحریر رسالة الولایة، صفحه ۳۳۰

آیت الله جوادی آملی


از کرامات مرحوم قاضی

خطبه 3 = معروف به خطبه شقشقیه

خطبه 83 = معروف به خطبه غرّاء

خطبه 91 = معروف به خطبه اشباح

خطبه 109 = معروف به خطبة الزهراء

خطبه های 165 - 176 - 185 - 186

خطبه 192 = معروف به خطبه قاصعه

خطبه 193 = معروف به خطبه همام

خطبه 222 = در تفسیر الهکم التکاثر

نامه 28 = در پاسخ به معاویه

نامه 31 = به امام حسن مجتبی علیه السلام

نامه 45 = به عثمان بن حنیف

نامه 53 = به مالک اشتر


اگر کسی بخواهد با نهج البلاغه انس داشته باشد و نمی داند از کجا شروع کند بهتر است ابتدا اینها را بخواند. 

قرآن در نهج البلاغه

حضرت امیر در نهج البلاغه درباره قرآن کریم توصیفات زیبایی دارد که در خطبه های ۱۸ و۱۷۶ و۱۸۳ و ۱۹۸ بیشتر دیده می شود. از همه این خطبه ها این جملات را برگزیدم:

 

لَا تُکْشَفُ الظُّلُمَاتُ إِلَّا بِه‏

تاریکی ‏ها بدون قرآن بر طرف نخواهد شد.

 

لَا لِأَحَدٍ قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنًى‏

کسی بدون قرآن غنی و بى نیاز نشود.

 

دَوَاءً لَیْسَ بَعْدَهُ دَاءٌ

دارویى که از پس آن بیمارى نیست

 

نُوراً لَیْسَ مَعَهُ ظُلْمَة

نورى که با وجود آن تاریکی نیست‏

 

شِفَاءً لَا تُخْشَى أَسْقَامُه‏

شفایی که در آن بیم بیمارى نباشد

 

مَا لِلْقَلْبِ جِلَاءٌ غَیْرُه

برای قلب جلایی جز آن نیست

 

إِنَّ فِیهِ عِلْمَ مَا یَأْتِی وَ الْحَدِیثَ عَنِ الْمَاضِی وَ دَوَاءَ دَائِکُمْ

علم آینده و خبر گذشته و دوای دردتان در قرآن است

این دستورالعمل را می توانید از اینجا دانلود کنید

دانلود دستورالعمل مرحوم قاضی برای سه ماه رجب و شعبان و رمضان