سلوک در نفس مومن
« یاَیُّهَاالَّذینَ ءَامَنُواْ عَلَیْکُمْ اَنْفُسَکُمْ...! » (۱۰۵ / مائده)
« اى کسانى که ایمان آورده اید، بر شما باد نفستان...! »
از این که با جمله « عَلَیْکُمْ اَنْفُسَکُمْ! » مؤمنین را امر به پرداختن به نفس خود نمود، به خوبى فهمیده مى شود:
که راهى که به سلوک آن امر فرموده همان نفس مؤمن است، زیرا وقتى گفته مى شود زنهار راه را گم مکن معنى آن نگهدارى خود راه است، نه جدا نشدن از راهروان. در این جا هم که مى فرماید: زنهار نفسهایتان را از دست ندهید، معلوم مى شود نفس‌ها همان راه هستند نه راهرو!
مقصود این است، که ملازمت کنید نفس خود را از جهت این که نفس شما راه هدایت شماست نه از جهت این که نفس یکى از رهروان راه هدایت است، به عبارت دیگر اگر خداى تعالى مؤمنین را در مقام تحریک به حفظ راه هدایت امر مى کند، به ملازمت نفس خود، معلوم مى شود نفس مؤمن همان طریقى است که باید آن را سلوک کند.
بنابراین، نفس مؤمن طریق و خط سیرى است، که منتهى به پروردگار مى شود. نفس مؤمن راه هدایت اوست، راهى است که او را به سعادتش مى رساند.
- المیزان ج ۱۱، ص ۲۸۰