صلب و ترائب
فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ٥خُلِقَ مِن مَّآءࣲ دَافِقࣲ٦یَخۡرُجُ مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ٧ طارق
پس آدمى باید بنگرد که از چه آفریده شده از آبى جهنده آفریده شده که از میان پشت و قفسۀ سینه بیرون مى‌آید.
مفسران در تفسیر این آیه به زحمت افتاده‌اند که منظور از صلب و ترائب چیست. واضح است که ترائب استخوان قفسه سینه است و صلب هم پشت. اما مگر ماء رجل از میان صلب و ترائب به وجود می‌آید؟
علامه شعرانی پاسخ خوبی به این ابهام دادند. فرمودند این آیه مثل آیه سوره نحل است که فرمود:
وَإِنَّ لَکُمۡ فِی ٱلۡأَنۡعَٰمِ لَعِبۡرَةࣰۖ نُّسۡقِیکُم مِّمَّا فِی بُطُونِهِۦ مِنۢ بَیۡنِ فَرۡثࣲ وَدَمࣲ لَّبَنًا خَالِصࣰا سَآئِغࣰا لِّلشَّـٰرِبِینَ (٦٦ نحل)
و بى‌تردید براى شما در چهارپایان نیز درس عبرتى است؛ شما را از آن‌چه در شکم آنهاست از [مجرایى] میان محتویات شکمبه و خون، شیرى پاک و خالص و گوارا بر آشامندگان مى‌نوشانیم.
یعنی همانطور که در این آیه منظور از بیرون آمدن شیر از میان شکمبه و خون چهارپایان، قدرتنمایی پروردگار عالم است که چگونه از شکم حیوان که جز شکمبه و خون چیزی نیست راهی گشوده است برای بیرون آمدن شیر سفید و پاکیزه، به همین وزان، از میان گوشت و استخوان و صلب و ترائب انسان راهی گشوده است برای بیرون آمدن نطفه که آن مایع حیات انسانی است.