دلیل قرآنی بر تجرد نفس
وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ (154 بقره)
این آیه کریمه دلالت می کند بر این که انسان غیر از این بدن و هیکل محسوس عنصری است و با مرگ و متلاشی شدن این بدن، انسان فانی نمی شود و دردها و لذتهای او وابستگی به این بدن ندارد.
علامه طباطبایی (ره) در ذیل این آیه مبحث شریف تجرد نفس را پیش کشیده اند و در آنجا از دو مطلب عالی پرده برداشته اند: اول؛ آیاتى که بر دوئیت و مغایرت بین نفس و بدن و تجرد نفس دلالت مى کنند و دوم؛ آیاتى که از آنها کیفیت ارتباط روح با ماده (جسم) بدست مى آید.
سپس در بحث فلسفى در پنج محور تجرد نفس را به کرسی تحقیق نشانده و به برهانی ترین شکل جوانب عمیق آن را بررسی می نمایند. این پنج محور عبارتند از:
«در باره اینکه نفس(روح) آدمى مجرد از ماده است»،
«ادله و براهین منکرین تجرد روح»،
«رد ادله مادیین منکر تجرد روح»،
«آنچه که علماى روانکاو عصر جدید در نفى تجرد روح فرض کردهاند»
و در نهایت «گفته جمعى از معتقدین به مبدأ و معاد پیرامون انکار تجرد روح و رد آن».
طالبان تفصیل به جلد اول المیزان ذیل آیه مورد بحث مراجعه کنند.