یک نمونه از تفاوت جریان سازی فرهنگی با کارهای شکلی

صعصعة بن ناجیة از اشراف عرب و رهبر بنی‌تمیم در دوره جاهلیت و اسلام بود. وی نخستین کسی از بنی‌تمیم بود که با پرداخت فدیه، مانع زنده به گور کردن دختران قبیله تمیم می‌شد. هنگامی که اسلام ظهور کرد ۱۰۴ دختر نزد او بود که آنان را از پدرانشان خریده بود تا زنده به گور نشوند. او در این خصوص همچون زید بن عمر بن نفیل (که پنج سال پیش از بعثت، یعنی در سال ۶۰۷ م درگذشته بود) عمل می‌کرد و دختران را قبل از زنده به گور شدن می‌خرید. (زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۲۹۴. ابن حبیب، محمد، المحبّر، ص۱۴۱. ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، اُسد الغابه، ج۳، ص۲۲-۲۳)

اما سوال این است که با وجود چنین افرادی در جاهلیت پس چرا سنت سیئه زنده به گور کردن دختران برچیده نمی شد؟
و پاسخ هم این است که با مال و ثروت و قدرت و غیره نمی شود جریان اجتماعی به وجود آورد. کاری که انبیا کردند کار تعلیم و تربیت و تزکیه بود. جنس این کار فرق می کند با کارهای امثال صعصه بن ناجیه. انبیاء در روح و جان مردم نفوذ می کردند و در نتیجه اجتماع را دگرگون یم کردند.

معاویه بت فروش

ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ماللهند نقل کرده است در سنه 54 و 55 که برخی از بخش های بت پرست هند فتح شده، سلاطین آن منطقه بت های مرصع داشتند. معاویه این بتها را بازسازی کرده و به عنوان صادرات کشور اسلامی به هند می فروخت.

نقل از آیت الله جوادی آملی

چرا به امام رضا علیه السلام امام غریب گفته مى شود؟

برخی افراد که نگاهشان به همه چیز نگاه مادی است، با دیدن سنگ فرش و گنبد و بارگاه حرم حضرت ثامن الحجج می گویند: این امامی که چنین گنبد و مناره ای دارد کجا غریب است، باید به ائمه بقیع، «غریب» بگوییم که هیچ شمع و چراغی بر مزارشان روشن نیست و قبور مطهرشان گرفتار وهابی های ملعون است.

در مورد غربت ائمه اطهار علیهم السلام باید بدانیم آن بزرگواران در زمان حیاتشان هرگز به تجملات و زر و زیور دنیا  توجهی نداشتند تا چه رسد به بعد از ممات. که داشتن گنبد و بارگاه با عظمت را موجب فخر و مباهات بدانند و نداشتن آن را منقصت!

البته وظیفه مهمی درباره مزار مطهر آن بزرگواران بر دوش ماست که آن مکان های مقدس را محل عبادت و ذکر خدای متعال قرار دهیم و کتاب عزیز را تلاوت کنیم و آنجا را آباد کنیم و بدانیم که آنجا محل حضور انبیاء و اولیاء است و قبور مطهر آن امامان پاک مطاف ملائکه و فرشتگان مقرب درگاه خداست.

از این جهت که مقام ولایت، همیشه از دسترس فهم انسان ها دور است و حجاب بزرگی بین آن عرشیان و ما فرشیان برقرار است، همه امامان غریب هستند. اما امام رضا علیه السلام در زبان خود اهل بیت غریب خوانده شده است و این عنوان را خصوصا به ایشان اطلاق کرده اند. بزرگان علما وجوهی برای این نکته ذکر فرموده اند که چهار وجه از آنها را بیان می کنیم: