فیلم رهایی سوژه ای برای وحدت ایران و عراق

رسول صدرعاملی کارگردان سینما در برنامه خندوانه گفت در حال ساخت مستند فتح بستان نامه ای در یک سنگر پیدا کرده است که یک سرباز عراقی نوشته است. سرباز عراقی خطاب به رزمندگان ایرانی نوشته بوده است من به سوی شما شلیک نمی کنم. تفنگ من رو به آسمان است نه به سوی شما. کس دیگری است که من و شما را به جان هم انداخته است. در ادامه می گوید ما توانستیم آن رزمنده عراقی را در یکی از اردوگاه های اسرا پیدا کنیم. و فیلمی با همین سوژه بسازیم به نام رهایی.

به نظر بنده این فیلم یکی از بهترین فیلم هایی است که می تواند به عنوان سوژه وحدت بین ایران و عراق مطرح شود. اگر این فیلم دوبله شود و عراقی ها آن را ببینند تاثیرات شگفت انگیزی می تواند بگذارد.

 

تحقیق ما للهند

نام کتاب «تحقیق ما للهند» تالیف ابوریحان بیرونی از یک بیت شعر گرفته شده است:
تحقیق ما للهند من مقولة / مقبولة فی العقل او مرذولة

 

دانلود کتاب از این لینک

معاویه بت فروش

ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ماللهند نقل کرده است در سنه 54 و 55 که برخی از بخش های بت پرست هند فتح شده، سلاطین آن منطقه بت های مرصع داشتند. معاویه این بتها را بازسازی کرده و به عنوان صادرات کشور اسلامی به هند می فروخت.

نقل از آیت الله جوادی آملی

تفاوت هواجس نفسانی و وساوس شیطانی

فرق بین هواجس نفسانی و وساوس شیطانی زیاد است.

وقتی یک القای نفسانی به انسان بشود همان را می خواهد و اصرار و ابرام دارد که همان کار خلاف را انجام دهد.

اما وقتی شیطان وسوسه می کند می خواهد انسان را از مسیر مستقیم منحرف کند، اما اصرار بر یک گناه خاصی ندارد. می خواهد انسان را به خطا بیندازد. اگر به این خطا نیفتاد خطای دیگری پیشنهاد می دهد.

مثلا می خواهد انسان را از نماز اول وقت باز دارد. البته خوشحال می شود با یک گناه کبیره این کار را بکند، اما اگر نشد با یک گناه صغیره، اگر نشد با یک کار مباح. مثلا همین مقدار هم که انسان را با گپ و گفتگو با دوستانش سرگرم کند و از نماز اول وقت باز دارد برایش کافی است.

این گناه نشد گناه دیگر، پایین تر، بالاتر، کوچکتر یا بزرگتر... اصلا برایش مهم نیست.

البته خدای متعال راه مدیریت بر نفس را هم به انسان تعلیم فرموده وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها . فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

نقد کتاب سه دقیقه در قیامت

کتاب سه دقیقه در قیامت را خواندم. خاطره ای است که نسبت داده شده به یک مدافع حرم. نوشتند لحظاتی در بیمارستان مرگ بر او عارض شده و دوباره بعد از سه دقیقه برگشته است.

کتاب بسیار شبیه است به سیاحت غرب. منظورشان از قیامت هم در این کتاب برزخ است نه آن قیامت که در آن روز همه انسانها محشور خواهند شد.

در اینکه ممکن است گوینده خاطره واقعاً برایش مکاشفه شده باشد و در لحظات درد و بیماری مسائلی را مشاهده کرده باشد شکی نیست. این امکان وجود دارد. اما بدون تردید مشاهدات این فرد آمیخته بوده است با باورهای ایشان. و همه مطالب این کتاب صحیح نیست.

ایشان می گوید بعد از خروج از این عالم دیده که یک میزی هست و شخصی نشسته آنجا و نامه اعمال انسانها را به دستشان می دهد. پرونده ها روی میز او وجود دارد. وقتی ایشان به پرونده خودش نگاه می کند همه اعمال خود را بی کم و کاست در آن می بیند حتی افکار و خیالات خود را.

این مطلب صحیح نیست. زیرا اعمال انسان از انسان جدا نیست. اقرأ کتابک ... منظور کتاب نفس انسان است که همه اعمال و نیات انسان در آن ثبت و ضبط است. پرونده ای بیرون از ما وجود ندارد.

گوینده خاطره بسیار به آیات و روایات استناد می کند که این شک را در خواننده کتاب بر می انگیزد که اصلا مشاهده ای صورت نگرفته و گوینده بر اساس آیات و روایات عالم پس از مرگ را توصیف کرده است. همان شبهه ای که در مورد کتاب سیاحت غرب هم وجود دارد. ممکن هم هست اینگونه باشد. اما چنانچه گفتیم اگر هم واقعاً مشاهده ای رخ داده باشد این مشاهده صافی و خالص نبوده و ممزوج است به باورهای گوینده. که این باورها هم از ظاهر آیات و روایات گرفته شده است و به مغز و باطن آنها راهی نیافته است.

در حالی که عالم برزخ عالمی است که در آن زندگی وجود دارد و نتیجه و باطن اعمال انسانها در آن آشکار خواهد شد. انسان در انجا ممکن است فقیر یا ثروتمند باشد، زیبا یا زشت باشد، خانه داشته باشد یا بی خانمان باشد و ... زندگی شبیه به این دنیا اما با وسعت و عمق و شدت بالاتر.

در مجموع این کتاب متناسب با باورهای ظاهر گرایانه نوشته شده است و مخاطب فلسفه و عرفان و تفسیر خوانده را نمی تواند اقناع کند.

 

عاشورا در یک جمله نهج البلاغه

أَ لَا حُرٌّ یَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا؟ إِنَّهُ لَیْسَ لِأَنْفُسِکُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ فَلَا تَبِیعُوهَا إِلَّا بِهَا.

 آیا آزاده ‏اى نیست که این خرده طعام مانده در کام دنیا را بیفکند و به اهلش واگذارد؟ جانهاى شما را بهایى نیست جز بهشت جاودان، پس مفروشیدش جز بدان. _{(حکمت 456 نهج البلاغه)}

 

علی علیه السلام همه عاشورا را در این حکمت خلاصه کرد و ارائه داد. حرّیت و آزادگی در گذشتن از دنیا و ذلّت و نکبت در دلداگی به آن است. راه حرّ و عمر سعد از اینجا از هم جدا می شود.

حقیقت سوره یس

تفسیر البرهان فى فضل سورة یس: الشیخ فى مجالسه باسناده قال قال ابو عبد الله علیه السلام علموا اولادکم یس فانها ریحانة القرآن.

و فى الامالى عن على علیه السلام قال الحسن و الحسین علیهما- السلام ریحانتا رسول الله (ص) (روح من سفینة البحار).

و فى مسند احمد بن حنبل (ج 5 ص 51) باسناده عن مبارک بن فضالة فى الحسن اخبرنى ابوبکرة ان رسول الله (ص) کان یصلى فاذا سجد وثب الحسن على ظهره و على عنقه فیرفع رسول الله رفعا رفیقا لئلا یصرع قال فعل ذلک غیر مرة فلما قضى‏ صلاته قالوا یا رسول الله رأیناک صنعت بالحسن شیئا ما رأیناک صنعته قال انه ریحانتى من الدنیا و ان ابنى هذا سید و عسى الله تبارک و تعالى ان یصلح به بین فئتین من المسلمین.

و الروایة فى أن الحسن و الحسین ریحانتا رسول الله مشحونة فى جوامع الفریقین فراجع الى روح من المعجم المفهرس لالفاظ الحدیث النبوى و غیره و کذلک التعبیر بریحانة فى القرآن سیما فى یس منه و فى تفسیر نور الثقلین للحویزى عن انس بن مالک عن رسول الله (ص) قال ان لکل شى‏ء قلبا و قلب القرآن یس.

و فى الجامع الصغیر: ان لکل شى‏ء قلبا و قلب القرآن یس و من قرأ یس کتب الله له بقرائتها قرائة القرآن عشر مرات، الدارمى ت عن أنس.

و کذلک فى مسند احمد بن حنبل عن معقل بن یسار عن رسول الله (ص) فى ذیل حدیث؛ و یس قلب القرآن (ج 5 ص 26) و در نسخه ‏اى عتیق خطى در علوم غریبه آمده است که در حدیث آمده که قال رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم:

لکل شى‏ء قلب و قلب القرآن یس و قلب الیاسین سلام قولا من رب رحیم.

و قد تقرر عند اولى الالباب أن الامام علیه السلام قلب عالم الامکان فالقرآن ریحانة و الامام ریحانة و یس قلب القرآن و الامام قلب عالم الامکان فالامام قرآن، و القرآن امام.

و قد روى عن رسول الله (ص) انه قال انى مخلف فیکم الثقلین کتاب الله و عترتى اهل بیتى لن تضلوا ما تمسکتم بهما و انهما لن یفترقا حتى یردا على الحوض.

و حدیث الثقلین قد رواه الفریقان فى جوامعهم الروائیه على طرق کثیرة و صور عدیدة فالقرآن مع الامام و الامام مع- القرآن یدور الامام حیث یدور القرآن و یدور القرآن حیث یدور الامام.

ثم ان کون یس قلب القرآن لعله لمکان آیة و کل شى‏ء أحصیناه فى امام مبین و ذلک لما جاء فى عدة روایات من أنه الامام الذى احصى الله تبارک و تعالى فیه علم کل شى‏ء، فراجع الى تفسیرى البرهان و نور الثقلین فى المقام. و لا مانع عقلا و نقلا من أن یبلغ الانسان الى مبلغ فى العبادة و التوجه الى الملکوت یصیر الامام المبین الذى فیه تبیان کل شى‏ء. و لنا فى المقام کلام و الحمد لله رب العالمین.

ابجد اسماء الهی

اَللَّهُ  66	رَحْمنُ 298	رَحیمُ 258	کریمُ 270
مُقیمُ‏ 190	عَظیمُ 1020	قَدیمُ 154	عَلیمُ 150
حَلیمُ 88	حَکیمُ 78	حَنَّانُ 109	مَنَّانُ 141
دَیانُ 65	بُرْهانُ  258	سُلْطانُ 150	رِضْوانُ  1057
غُفْرانُ 1331	سُبْحانُ 121	مُسْتَعانُ 621	ذَاالْمَنِ‏ وَالْبَیانِ 921
مانِعُ  161	دافِعُ  155	رافِعُ 351	صانِعُ 211
نافِعُ  201	سامِعُ  171	جامِعُ  114	شافِعُ 451
واسِعُ 137	مُوسِعُ 176	جَلیلُ  73	جَمیلُ 83
وَکیلُ  66	کفیلُ  140	دَلیلُ  74	قَبیلُ 142
مُدیلُ‏ 84	مُنیلُ  130	مُقیلُ 180	مُحیلُ  88
مُؤْمِنُ  136	مُهَیمِنُ 145	مُکوِّنُ 116	مُلَقِّنُ  220
مُبَینُ  102	مُهَوِّنُ 101	مُمَکنُ 150	مُزَینُ 107
مُعْلِنُ 190	مُقَسِّمُ 240	عَلِىُّ 110	وَفِىُّ  96
غَنِىُّ 1060	مَلِىُّ 80	حَفِىُ‏ 98	رَضِىُّ 1010
زَکىُّ 37	بَدِىُّ 16	قَوِىُّ  116	وَلِىُّ 46
مُصَوِّرُ 336	مُقَدِّرُ 344	مُدَبِّرُ 246	مُطَهِّرُ 254
مُنَوِّرُ 296	مُیسِّرُ 310	مُبَشِّرُ 542	مُنْذِرُ 990
مُقَدِّمُ  184	مُؤَخِّرُ  846	عاصِمُ  201	قائِمُ  141
دآئِمُ 55	راحِمُ 249	سالِمُ 131	حاکمُ 69
عالِمُ  141	قاسِمُ 201	قابِضُ 903	باسِطُ 72
اَحَدُ 13	واحِدُ 19	شاهِدُ 310	ماجِدُ  48
حامِدُ 53	راشِدُ  505	باعِثُ 573	وارِثُ  707
ضآرُّ 1001	نافِعُ 201	کافى‏ 111	شافى‏  391
وافى 97	مُعافى‏  201	هادى‏ 20	داعى‏ 85
قاضى‏ 911	راضى‏ 1011	عالى‏ 111	باقی‏ 113
غافِرُ 1281	ساتِرُ 661	قادِرُ 305	قاهِرُ  306
فاطِرُ 290	کاسِرُ  281	جابِرُ 206	ذاکرُ 921
ناظِرُ 1151	ناصِرُ 341	حَبیبُ 22	طَبیبُ 23
قَریبُ 312	رَقیبُ   312	حَسیبُ 80	مَهیبُ  57
مُثیبُ 552	مُجیبُ  55	خَبیرُ  812	بَصیرُ 302
مُسَهِّلُ‏ 135	مُفَصِّلُ  240	مُبَدِّلُ  76	مُذَلِّلُ  800
مُنَزِّلُ 127	مُنَوِّلُ  126	مُفْضِلُ 950	مُجْزِلُ 80
مُمْهِلُ‏  115	مُجْمِلُ 113	عَفُوُّ  156	غَفُورُ 1286
صَبُورُ 298	شَکُورُ 526	رَءُوفُ 296	عَطُوفُ 165
مَسْئُولُ 136	وَدُودُ  20	سُبُّوحُ 76	قُدُّوسُ 170
خَالِقُ 731	رَازِقُ 308	نَاطِقُ 160	صَادِقُ 195
فَالِقُ 211	فَارِقُ 381	فَاتِقُ  581	رَاتِقُ 701
سَابِقُ 163	[فَائِقُ‏] 191	سَامِقُ 201	سَتَّارُ 661
غَفَّارُ  1281	قَهَّارُ 306	جَبَّارُ  206	صَبَّارُ  293
بَارُّ 203	مُخْتَارُ 1241	فَتَّاحُ 489	نَفَّاحُ  139
مُرْتَاحُ 649	سَمِیعُ  180	شَفِیعُ 460	رَفِیعُ 360
مَنِیعُ  170	سَرِیعُ 340	بَدِیعُ 86	کَبِیرُ 232
قَدِیرُ 314	خَبِیرُ 812	[مُنِیرُ]   300	مُجِیرُ 253
شَفِیقُ  490	رَفِیقُ  390	حَفِیظُ 998	مُحِیطُ 67
مُقِیتُ 550	مُغِیثُ 1550	مُعِزُّ 117	مُذِلُّ  770
مُبْدِئُ  56	مُعِیدُ 124	مُعِینُ  170	أَمِینُ  101
مُبِینُ 102	مَتِینُ  500	مَکِینُ 120	رَشِیدُ  514
حَمِیدُ  62	مَجِیدُ 57	شَدِیدُ  318	شَهِیدُ 319
فَاعِلُ 181	جَاعِلُ 104	قَابِلُ  133	کَامِلُ  91
فَاصِلُ  201	وَاصِلُ  127	عَادِلُ  105	غَالِبُ  1033
طَالِبُ  42	وَاهِبُ 14	أَوَّلُ 37	آخِرُ 801
ظَاهِرُ 1106	بَاطِنُ 62	بَرُّ 202	حَقُّ 108
فَرْدُ 284	وِتْرُ 606	صَمَدُ  134	سَرْمَدُ 304
حَافِظُ 989	بَارِئُ  213	ذَارِئُ  911	بَاذِخُ  1303
فَارِجُ 284	فَاتِحُ 489	کَاشِفُ  401	ضَامِنُ 891
آمِرُ 241	نَاهِی 66	مُکْرِمُ  300	مُطْعِمُ  159
مُنْعِمُ 200	مُعْطِی 129	مُغْنِی  1100	مُقْنِی 200
مُفْنِی 180	مُحْیِی 68	مُرْضِی 1050	مُنْجِی 103
مُسَبِّبُ 104	مُرَغِّبُ 1242	مُقَلِّبُ  172	مُعَقِّبُ  212
مُرَتِّبُ 642	مُخَوِّفُ 726	مُحَذِّرُ 948	مُذَکِّرُ 960
مُسَخِّرُ 900	مُغَیِّرُ 1250

 

 

 

 

 

 

همه این نام های مبارک به همین ترتیب در دعای جوشن کبیر موجود هستند

 

 

نام هایی که در میان قلاب آمده اند در نسخه بدل دعای جوشن کبیر هستند و ممکن است از اسماء حسنای خدای عز و جل نباشند

 

توفیق حفظ قرآن

خیلی افراد در سنین بالا موفق به حفظ کل قرآن شده اند، زیرا حفظ قرآن یک مسئله صرفا مرتبط با قوه حافظه نیست، بلکه اولا توفیقی است از جانب خدای متعال و رحمت و لطف او به برخی بندگانش، ذلک فضل الله یوتیه من یشاء، و ثانیا مرتبط است به تدبر و تطبیق آن با زندگی.

حفظ قرآن حفظ الفاظ و کلمات نیست، بلکه یک نوع زندگی است. سخن خدای متعال است که روح و حیات دارد و انسان را می سازد.

تربیت از عناوین قصدیه نیست

تربیت از عناوین قصدیه نیست. یعنی اثرگذاری افراد بر روی دیگران منوط به این نیست که حتما قصد اثرگذاری داشته باشند. مثلا فرزندان از والدین تاثیرات تربیتی می گیرند و کارهای آنها را سرمشق قرار می دهند،حتی در مواقعی که ممکن است والدین نخواهند یک کار اشتباهشان به ذات فرزندشان راه پیدا کند. اما این اتفاق می افتد. چون تربیت ذاتا اینگونه است. ما خیلی از خلقیاتی که داریم ناخواسته به درونمان راه یافته اند و بدون اینکه خودمان قصد داشته باشیم یا آن طرف مقابل قصد داشته باشد یک رفتاری را به خودمان دیکته کرده ایم و آنچنان به ذات ما راه یافته که اکنون مجاهده عظیمی می خواهد تا بتوانیم از آن جدا شویم.

این مطلب سنگین بودن مسئولیت انسانهایی را نشان می دهد که در جامعه نقش الگو برای دیگران دارند. زیرا چه بخواهند و چه نخواهند دیگران از رفتار و گفتار آنها الگوگیری می کنند. تا چه رسد به آن دسته از مربیانی که خود را در جایگاه مربیگری قرار داده اند.